مورچه ها چطور مواد غذایی را می یابند؟

مورچه ها چقدر باهوش هستند؟

سگ ها از حس بویایی فوق العاده خود استفاده می کنند تا به ما در یافتن همه چیز از جمله مواد مخدر کمک کنند؛ شامپانزه ها از ابزارهایی برای خرد کردن آجیل و خوردن آن استفاده می کنند؛ اما مورچه با این کوچکی چقدر باهوش است؟ همانطور که مشخص است این حشرات نیز بسیار باهوش هستند. مثال های زیر فقط چند مورد از هوش شگفت انگیز مورچه ها را نشان می دهند. 

استفاده از ابزارهایی برای تهیه غذا

یک تیم تحقیقاتی، ظرفی از عسل رقیق شده و ابزارهای کوچکی که مورچه ها در طبیعت پیدا می کنند از جمله دانه های خاک، سوزن های کاج و شاخه ها و همچنین ابزارهای مصنوعی مانند کاغذ و اسفنج را در جایی قرار دادند؛ سپس آنها دو گونه از مورچه ها را رها کردند تا ببینند چگونه غذا را جمع می کنند. یکی از این گونه ها بلافاصله تصمیم به استفاده از دانه های خاک و اسفنج به منظور جذب عسل و حتی تکه کردن اسفنج به قطعات قابل استفاده تر گرفتند؛ گونه ی دیگر قبل از تصمیم گیری، هر ابزاری را آزمایش کردند تا به این نتیجه برسند که اسفنج و کاغذ کارآمدتر هستند.

بهینه سازی بهترین مسیر بین غذا و لانه

وقتی مورچه ها برای جستجوی غذا از لانه بیرون می روند، یک‌‌ صحنه کاملاً تصادفی و پر هرج و مرج مشاهده می شود؛ هنگامی که یک مورچه مقداری غذا پیدا کرد، یک قطعه کوچک از آن را به لانه می برد و مسیری از فرومون ها باقی می گذارد تا راه بازگشت به غذا را نشان دهد. با این حال، این فرومون ها به سرعت تبخیر می شوند؛ بنابراین اولین سفرهایی که دیگر مورچه ها انجام می دهند خیلی ساده نیستند. آنها جستجوی خود را سازماندهی می کنند و در نهایت کوتاه ترین و بهترین مسیر را پیدا می کنند. در این جستجو میزان فرومون بیشتر و بیشتری را به جا می گذارند و مسیر دقیقتری را برای دنبال کردن هر مورچه ایجاد می کند. با دارا بودن چنین ویژگی هایی، از بین بردن مورچه ها اصلاً کار آسانی نیست.

تشکیل یک قایق غول پیکر برای زنده ماندن در سیل

هنگامی که سیل های عظیم، زمین را غرق کند، کلونی های مورچه آتشین می توانند با تشکیل یک قایق غول پیکر با بدن خود، زنده بمانند؛ در فرآیندی که کمتر از دو دقیقه طول می کشد، مورچه های کارگر، دهان و پاها را به هم می چسبانند تا یک قایق تشکیل دهند. مورچه ها روی بدن خود موهای ظریفی دارند که هوای کافی را برای شناور ساختن قایق بر روی آب فراهم می کند. آنها ملکه و لارو را در مرکز قایق که امن تر است قرار داده و تا زمانی که به زمین های خشک برسند در این قایق شناور هستند. آنها در واقع می توانند با استفاده از این قایق چندین هفته زنده بمانند.

یادگیری با توجه به سن در آن ها

مورچه ها هنگام پیدا کردن غذا سطح مهارت های مختلفی دارند. همانند انسان ها، مورچه های مسن تر، از وقت خود برای به دست آوردن تجربه و دانش بیشتر درباره دنیای خارج از لانه خود استفاده می کنند؛ این بدان معنی است که جستجو کردن مواد غذایی برای آن ها ساده تر است، حتی اگر سریع تر از مورچه های جوان خسته شوند. مورچه های جوان در اصل کار را یاد می گیرند و با گذشت زمان بهتر می شوند.

ساخت انواع آنتی بیوتیک برای محافظت از لانه

مورچه های چوب در کلونی هایی زندگی می کنند که شامل صدها هزار مورچه می شود؛ این مورد می تواند آن ها را در معرض ابتلا به همه گیری های گسترده مانند بیماری قرار دهد؛ اما به نظر می رسد با ایجاد آنتی بیوتیک های مخصوص به خود، از این امر جلوگیری می کنند. دانشمندان این مورچه ها را در حال ساختن آنتی بیوتیک با استفاده از سم بدن خود و صمغ درختان برای محافظت لانه از قارچ ها و بیماری ها، مشاهده کرده و مورد مطالعه قرار داده اند.

استفاده از این ابزارها به منظور تهیه دارو برای خود، نشان می دهد که این مورچه ی کوچک در واقع بسیار باهوش تر از آنچه فکر می کردیم است.

مورچه ها چگونه غذا پیدا می کنند؟

آیا می دانید مورچه ها حس بویایی قوی دارند؟ مورچه ها در واقع چهار تا پنج برابر بیشتر از حشرات دیگر، گیرنده های بو دارند که در شاخک های آنها واقع شده است؛ این حس بویایی استثنایی، همان چیزی است که به مورچه ها کمک می کند تا غذا بیابند. برای همین آنها را در آشپزخانه و روی غذاها و شیرینی جات مشاهده می کنید. البته برای خلاص شده از مورچه های آشپزخانه و سایر قسمت های خانه، بهترین راه، استفاده از سموم تخصصی و تضمینی ضد مورچه می باشد.

مورچه ها بسته به نوعی که دارند، غذاهای متنوعی می خورند؛ به عنوان مثال، مورچه های نجار، گوشت و غذاهای حاوی چربی و قند را ترجیح می دهند؛ در محیط بیرون، مورچه نجار از حشرات زنده و مرده و عسلک که یک مایع شیرین تولید شده توسط شته ها و حشرات است، تغذیه می کند. در محیط داخلی، مورچه نجار، گوشت، مواد غذایی حیوانات خانگی، شیره، عسل، شکر، ژله و شیرینی های دیگر را ترجیح می دهد.

مورچه های کارگر (ماده های بدون بال و عقیم) عموماً برای ملکه ها، مورچه های نر بارور و مورچه های جوان موجود در کلونی خود، مواد غذایی می یابند. مورچه های کارگر اغلب در بهار و تابستان در طول شب برای پیدا کردن غذا تا حدود 100 متر از لانه خود دور می شوند.

گاهی اگر لانه مورچه ها به اندازه کافی توسط نور آفتاب گرم شود و دمای فضای باز گرم باشد مورچه ها در طول زمستان فعال می مانند. هنگامی که مورچه ها در زمستان فعال هستند، معمولاً شب ها به دنبال غذا و رطوبت می روند؛ از این رو ممکن است آنها را در نزدیکی ماشین ظرفشویی، سینک ظرفشویی، وان و یا سایر مناطق مرطوب مشاهده کنید.

هنگامی که مورچه های کارگر، لانه خود را برای جستجوی غذا ترک می کنند، آنها دنباله ای از فرومون (رایحه های شیمیایی) را رها می کنند که مانند مسیری است که با خرده نان علامت گذاری شده و به آنها برای یافتن راه خانه کمک می کند. بعد از اینکه مورچه ها غذا پیدا کردند، دور می زند و دنباله فرومون را گرفته تا به لانه باز گردند. مورچه ها در حالی که به خانه سفر می کنند، فرومون بیشتری را در مسیر ترشح می کنند تا مسیر را تقویت کرده باشند. هنگامی که مورچه های کارگر دیگر با مسیر فرومون مواجه می شوند، ممکن است آنها ممکن است از جستجوی تصادفی مواد غذایی خود صرف نظر کنند و مسیر فرومون را مستقیماً به منبع غذایی دنبال کنند.

از طرف دیگر مورچه های نجار، که گاهی اوقات "مورچه های چوب" نیز نامیده می شوند، برای یافتن غذای خود، از ترکیبی از فرومون ها و حافظه تصویری استفاده می کنند. در اولین سفر خود به یک منبع غذایی، یک مورچه نجار مسیر فرومونی را دنبال می کند که توسط مورچه های دیگر ایجاد شده است. این روش سفر، آهسته است؛ زیرا مورچه ها برای دنبال کردن مسیر باید شاخک های خود را رو به زمین قرار دهند تا بوی فرومون را حس کنند.

در این سفر اول، مورچه نجار، تصاویر مسیر را ذخیره می کند؛ در سفرهای بعدی به همان منبع غذایی، مورچه های نجار برای پیدا کردن راه خود از نقاط دیدنی و خاطراتی از کل منظره دارند استفاده می کنند. مورچه ها از راه های مختلف برای رسیدن به مقصد و محل غذا استفاده می کنند؛ برخی از مورچه ها می توانند بسیاری از خاطرات را ذخیره کنند و در صورت لزوم خاطرات مورد نظر را فعال کنند.

چگونه مورچه ها قند را تشخیص می دهند؟

مورچه ها مانند سایر حشرات برای تشخیص قند و مواد غذایی دیگر، از سیستم تشخیص مواد شیمیایی استفاده می کنند. آنها توانایی تشخیص مواد شیمیایی در محیط خود را دارند. هنگامی که این مواد شیمیایی وجود داشته باشد (حتی در غلظت های پایین)، می توانند به عنوان بو توسط گیرنده های بویایی شناسایی شوند. مورچه ها می توانند محل مواد شیمیایی (مانند مواد موجود در قند و شیرینی) را که برایشان جذب کننده هستند، تشخیص دهند. 

مورچه ها چه تهدیدی ایجاد می کنند؟

مورچه های نجار به طور بالقوه می توانند با جویدن چوب به منزل شما آسیب برسانند؛ زیرا آنها با حفاری و ساخت تونل برای خود لانه می سازند. دانستن اینکه مورچه های خانه شما چه غذایی دوست دارند، نکته مهمی برای کمک به شما در کنترل آنها است.

شکر به ویژه شکر چغندر، بوی کمی دارد. اگرچه همه گونه های مورچه ها می توانند بین طیف وسیعی از بوها تمایز قایل شوند، دامنه بویایی آنها از چند سانتی متر تا چند متر متفاوت است. مورچه های صحرایی می توانند خرده های بیسکویت خشک را از فاصله 3 متری حس کنند (از آنجا که خرده های بیسکویت و دانه های شکر تقریباً به یک اندازه بو می دهد، می توان حدس زد که بعضی از گونه های مورچه ها می توانند بوی شکر را حس کنند). به هر حال، آن دسته از منابع غذایی که مورچه ها نمی توانند از راه دور بوی آن را حس کنند، لمس می کنند. بنابراین به نوعی، مورچه ها تمام مواد غذایی را با بو کردن تشخیص می دهند؛ بنابراین، بله، مورچه ها بوی شکر را حس می کنند.

چگونه مورچه ها قند را پیدا می کنند؟

کلونی مورچه ها، مورچه های پیشاهنگ را برای جستجوی غذا در جهات مختلف، غالباً تا فاصله 100 تا 200 متر (بسته به محدوده قلمرو و فصل سال)، می فرستند. این پیشاهنگان در صورت داشتن خاطراتی از مکان های مواد غذایی قبلی، در مسیرهای مشخص حرکت می کنند. مورچه ها از نشانه های بصری و یک سیستم بویایی برای ایجاد یک نقشه از روی بوها و جهت یابی استفاده می کنند. آنها به صورت دوره ای متوقف می شوند و به دنبال نشانه های بویایی می گردند. سپس به جستجوی تصادفی می پردازد و وقتی که به شکر نزدیک شد و توانست بوی آن را حس کند، جستجوی آن ها به پایان می رسد.

چگونه پیشاهنگ،شکر را بو می کند؟

شاخک های مورچه ها دارای حسگرهای هستند که شبیه مو هستند و شامل یک یا چند نورون حسی است. بسیاری از این حسگرها شامل نورون های بویایی هستند. هر نورون، فیبر عصبی بلندی را به داخل عصب شاخک که در لوب شاخک مغز خاتمه می یابد، می فرستد. آکسون های نورون های بویایی در لوبی در ساختارهای کروی به نام گلومرول خاتمه می یابند. لوب شاخک مورچه ها حدود 420-430 گلومرول دارد (یک زنبور عسل 160 عدد گلومرول دارد). هرچه گلومرول بیشتر باشد، مورچه ها بوهای مختلفی را حس می کنند. این موضوع، دلیل حس بویایی دقیق مورچه ها است.

چگونه مورچه پیشاهنگ، مورچه های دیگر را خبر می کند؟

پس از یافتن غذا، مورچه پیشاهنگ، نمونه کوچکی از آن را جمع کرده و به کلونی می آورد که برای این منظور، کوتاه ترین مسیر را پیدا کرده و یک مسیر از فرومون را پشت سر خود به جا می گذارد. هنگامی که به کلونی بازگشت، مورچه های دیگر، مواد غذایی را که مورچه پیشاهنگ به ارمغان آورده، تجزیه و تحلیل می کنند و مسیر ایجاد شده توسط پیشاهنگ را دنبال می کنند. هرچه مورچه های بیشتر در مسیر قرار بگیرند، این فرومون ها را قوی تر می کنند تا مورچه های دیگری که به جست و جوی آن ها رفته اند، بتوانند به آنها بپیوندند.

این فرایند تشخیص قند، کاملاً حسی نیست و باید آموزش داده شود. یک پیشاهنگ رهبر، یک مورچه دلخواه را برای چگونگی جستجوی غذا آموزش می دهد. مورچه نوآموز به دنبال استاد خود حرکت می کند، این جفت، گاه به گاه متوقف می شوند تا مورچه نوآموز بتواند نشانه هایی از مسیر را در ذهن خود ثبت نماید. هر بار که نشانه را به خاطر سپرد، دو بار روی پاهای عقب استاد خود ضربه می زند و دوباره شروع به حرکت می کنند (اگر می بینید که یک جفت مورچه مانند حالتی که بیان شد متوقف شده اند، می توانید پای مورچه استاد را با مو ضربه بزنید تا حرکت آن ادامه پیدا کند). اگر فاصله بین نوآموز و استاد خیلی زیاد شود، استاد سرعت خود را کاهش داده تا مورچه نوآموز به او برسد.

 

 

سم مورچه کش قوی

نحوه خرید سم مورچه را در این صفحه میتوانید مطالعه کنید